Afgelopen maanden ben ik bezig met vleermuizen luisteren op 100 meter hoog. Niet zelf natuurlijk: aan een heel stabiele vlieger (waarmee ik ook luchtfoto’s maak) laat ik mijn kostbare vleermuisdetector plus opnameapparaat op. De vleermuisdetector neemt automatisch de vertraagde ultrasone geluiden op. 
Waarom doe ik dat? Er zijn allerlei zichtwaarnemingen van vleermuizen die op grote hoogte vliegen, met name tijdens de trektijd, maar op die hoogte werkt de normale methode, luisteren met een ultrasoondetector met de voeten op de grond, niet. Je kunt de meeste echolocatie-geluiden niet van een grotere afstand dan 30 meter horen. Alles wat hoger vliegt, mis je zo dus. Meer te weten komen van die hoog overtrekkende vleermuizen is niet alleen bere-interessant, maar ook belangrijk voor bescherming: denk bijvoorbeeld aan de bouw van windmolenparken. Die zetten de eigenaren niet graag op drukke trekroutes, maar die moeten dan wel in kaart gebracht.